>> Dym (Grzegorz Cisiecki, 2007)
Fantazmagoričan, slojevit i višeznačan amalgam psihološke drame i misterije, sasvim oslobođen dijaloga, pod snažnim uticajem Davida Lyncha i Stanleya Kubricka u "Eyes Wide Shut" elementu. Dim kao nosilac razbacanih sećanja i pokretač tajni pokopanih negde u podsvesti. Briljantna režija, fotografija i montaža, suptilno nadrealna atmosfera i besprekoran zvučni dizajn najjači su atributi ovog uznemirujućeg, erotičnog sna.
>> La femme 100 têtes (Eric Duvivier, 1968)
>> Alice In The Underworld - The Dark Märchen Show!! (Mari Terashima, 2009)
>> Alice In The Underworld - The Dark Märchen Show!! (Mari Terashima, 2009)
>> Novice No 21 / 7½ Frauen (Bidzina Kanchaveli, 1999 / 2006)
Majstorski uslikan i izrežiran, Novice No 21 je svojevrsna "kafkijanska" dramedija o haosu oko birokratije, papirologije i policije. Osvojio je nekoliko nagrada i bio gruzijski kandidat za Oskara 2000-e. Sledeći Kanchavelijev projekat, 7½ Frauen, odlazi korak dalje u eksperimentisanju, a najlakše ga je opisati kao duhovit i apsurdan košmar. U jednoj izjavi, autor ga komentariše na sledeći način:
"In "7½ women" I do not tell a story. What matters to me are emotions, which I want to reach with the disappearance of the story. It is paradoxical to see how these emotions affect the spectators, although they do not find any structure to hold on to.
The only moment that gives an orientation are symbols, which plainly represent life. Thus there is a sky, planets, a universe, a man and a woman. You’ll find a whole cosmos in this movie.
It is essential to me to grip humans directly with their feelings, the very feelings which are all too often buried or asleep by information garbage and an illusory moral. I have no respect for a moral which destroys and eats up modern humans from the inside. I’d rather believe in direct and emotional understanding which undoubtedly goes more deeply than moral ever can and will.
This is precisely for this reason I also decided to represent violence in this film. It works like cold water splashed at the head of the spectators."
(preuzeto iz arhive sajta art-action.org)
Na youtube-u se može odgledati i sedmominutni sažetak polučasovne instalacije "6 Pictures of a Universe (2007)", kaleidoskopske "vizije tuđinskog sveta, kojipočiva na sopstvenim pravilima".
Zvanični sajt: www.kanchaveli.de
>> Happy Ending (Martin de Thurah, 2010)
Čini se da Danska lansira samo odlične reditelje, čak i onda kada se oni pretežno bave snimanjem promotivnog materijala. Martin de Thurah je diplomirao 2007. godine i može se pohvaliti opusom od oko dvadesetak kratkotrajnih ostvarenja (uglavnom reklama i muzičkih spotova), pri čemu se gotovo svako uzdiže iznad svoje svrhe i ogledalo je njegovog neporecivog talenata. Happy Ending je eksperiment u duhu Shūjija Terayame, sa prljavom paletom boja u kojoj dominiraju braon tonovi. Sadrži improvizovani performans dvoje Azijata (Japanaca?) sa razmazanim corpsepaint-om u retro okruženju koje izgleda kao napušteni grad na pragu industrijske revolucije.
Bloodrop je deo omnibusa 5ive, u kome Popogrepski istražuje prelazak iz jedne stvarnosti u drugu, odnosno iz trodimenzionalnog u dvodimenzionalni svet, služeći se optičkim iluzijama. Prelep minimalistički enterijer, koji je poprište "2D radnje", sam po sebi je dovoljan razlog za gledanje.
Opisujući "Duha", T. G. Boesen kaže da je prilikom njegovog nastanka želeo da se poigra sa strukturom, vizuelizacijom i zvukovima, izbegavajući konvencionalan narativ, pri čemu je kao konačan rezultat dobio savremen ekspresionistički horor. Posthumno tumaranje uplašene devojčice stavljeno je pod znak pitanja, jer, sudeći po izvesnim indicijama, deluje kao uobrazilja zabrinute (buduće) majke...
>> Bak lukkede dører (Aleksander Nordaas, 2008)
I stilski i sadržajno izazovan, (norveški) Bak lukkede dører (In Chambers) poigrava se sa gledaočevom percepcijom, otkrivajući tek u emotivno snažnom preokretu šta zapravo predstavlja zlokobna institiucija...
>> Bak lukkede dører (Aleksander Nordaas, 2008)
I stilski i sadržajno izazovan, (norveški) Bak lukkede dører (In Chambers) poigrava se sa gledaočevom percepcijom, otkrivajući tek u emotivno snažnom preokretu šta zapravo predstavlja zlokobna institiucija...
Tizer:
>> Marehito (Tomoya Sato, 1995)
U postapokaliptičnoj distopiji, vojnik u crnoj oklopnoj uniformi čuva granicu svoje zemlje, okružen nepreglednom pustinjom. Njegov jedini zadatak jeste da uredno hvata radio-talase i snima govore "diktatora" Marehita koji je sa svojim pristalicama osnovao nezavisnu grad-državu (čiji se obrisi vide u daljini). Po povratku u slabo osvetljeni bunker, čeka ga ILYA Type 6, zelenooki android, tj. živa lutka za zadovoljavanje seksualnih nagona i povremenu konverzaciju. Jednog dana, stiže zvaničnik iz štaba kako bi nadogradio (Lj)Ilju, jer je došlo do izvesnih promena u politici vlade...
U tridesetak minuta i na dve kontrastne lokacije (klaustrofobični, polumračni enterijer i bezgranični, opustošeni eksterijer), reditelj uspeva da dočara turobnost nedefinisane budućnosti, baveći se uticajima poremećenog društvenog poretka na pojedinca. Fotografija savršeno oslikava minimalističko okruženje, a radnja se odvija gotovo u tišini, koju povremeno prekidaju dijalozi između malobrojnih likova, Marehitova megalomanska trabunjanja i melanholična muzika. Odličan "lo-fi sci-fi", psihološki napete atmosfere.
>> Protsess (Vallo Toomla, 2010)
Ova slobodna adaptacija Kafkinog romana dolazi iz Estonije, a odlikuje se impresivnom likovnošću, pedantnom režijom i bravuroznom glumom (što nije teško uočiti, čak iako ne razumete ni reč estonskog).
>> Pokój (Marek Kurzok, 2011)
Klinac koji boluje od astme ustaje iz kreveta kako bi oprao zube. Po povratku u svoju sobu, otkriva da se tamo osim njega nalazi još nešto... Ono što na prvi pogled liči na horor zapravo je maska na licu emotivne drame, koju nosi monolog dečakove sestre.
>> The Facts in the Case of Mister Hollow (Rodrigo Gudiño, Vincent Marcone, 2008)
Ne sećam se da sam pre "Činjenica u slučaju Gos'n Šupljeg" video nešto slično. Statičnost filma, koji igranu formu iznosi kroz svedenu animaciju (vrlo zanimljiva tehnika), uopšte ne staje na put konstantno rastućoj neizvesnosti.
>> Monster (Jennifer Kent, 2005)
Ova slobodna adaptacija Kafkinog romana dolazi iz Estonije, a odlikuje se impresivnom likovnošću, pedantnom režijom i bravuroznom glumom (što nije teško uočiti, čak iako ne razumete ni reč estonskog).
>> Pokój (Marek Kurzok, 2011)
Klinac koji boluje od astme ustaje iz kreveta kako bi oprao zube. Po povratku u svoju sobu, otkriva da se tamo osim njega nalazi još nešto... Ono što na prvi pogled liči na horor zapravo je maska na licu emotivne drame, koju nosi monolog dečakove sestre.
>> The Facts in the Case of Mister Hollow (Rodrigo Gudiño, Vincent Marcone, 2008)
"An image that tells an entire story, The Facts in the Case of Mister Hollow centers on a single photograph that dates back to the early 1930s. As the camera begins to investigate the particulars of the photo, however, it reveals a tapestry of secrets hidden in the details, and a tale of murder, kidnapping and sacrifice captured in a haunting moment."
Ne sećam se da sam pre "Činjenica u slučaju Gos'n Šupljeg" video nešto slično. Statičnost filma, koji igranu formu iznosi kroz svedenu animaciju (vrlo zanimljiva tehnika), uopšte ne staje na put konstantno rastućoj neizvesnosti.
>> Monster (Jennifer Kent, 2005)
Kada imaginarno čudovište iz ormara oživi, iscrpljena majka mora da pronađe način kako da zaštiti svog sina. Mračna i jeziva fantazija australijske rediteljke Jennifer Kent promišljen je i vizuelno atraktivan prikaz samohranog roditeljstva.
>> Little Red Riding Hood (David Kaplan, 1997)
Vickast scenario, preslatka Christina Ricci kao Crvenkapa, graciozni Timour Bourtasenkov kao vuk i bakina kućica na tragu nemačkog ekspresionizma najupečatljiviji su sastojci gotske, ni previše nežne, niti preoštre verzije svima dobro poznate bajke.
>> Little Red Riding Hood (David Kaplan, 1997)
Vickast scenario, preslatka Christina Ricci kao Crvenkapa, graciozni Timour Bourtasenkov kao vuk i bakina kućica na tragu nemačkog ekspresionizma najupečatljiviji su sastojci gotske, ni previše nežne, niti preoštre verzije svima dobro poznate bajke.
>> Tub (Bobby Miller, 2010)
Kada ga već usnula devojka odbije u krevetu, napaljeni Paul odlazi u kupatilo, cepa crno-bele sličice hotline oglasa iz dnevnih novina i masturbira pod tušem. Sutradan saznaje da se kada zapušila, zato što je ostala u drugom stanju (?#$%&!). Problem se produbljuje time što njoj nije potrebno 9 meseci, već samo jedna noć da na svet donese izopačeno nedonošče. Krajnje uvrnut spoj crnog humora i horora, iza koga stoji originalna ideja, budući da svetska kinematografija do sada nije iznedrila film sa trudnim sanitarijama... ili možda grešim?
Kada ga već usnula devojka odbije u krevetu, napaljeni Paul odlazi u kupatilo, cepa crno-bele sličice hotline oglasa iz dnevnih novina i masturbira pod tušem. Sutradan saznaje da se kada zapušila, zato što je ostala u drugom stanju (?#$%&!). Problem se produbljuje time što njoj nije potrebno 9 meseci, već samo jedna noć da na svet donese izopačeno nedonošče. Krajnje uvrnut spoj crnog humora i horora, iza koga stoji originalna ideja, budući da svetska kinematografija do sada nije iznedrila film sa trudnim sanitarijama... ili možda grešim?
>> The Flute of Krishna (1926)
Jedan od prvih filmova u boji, inspirisan indijskom mitologijom i sa elegantno izvedenom koreografijom američke plesačice Marthe Graham.
Na kraju moram da zahvalim drugarima sa foruma "fijmovi" koji su prvi naišli na neke od ovih bisera. :)
No comments:
Post a Comment