Ukratko o... (Gokiburi-tachi no Tasogare / Shekarchi / Arrugas / Demon)

Gokiburi-tachi no Tasogare (Hiroaki Yoshida, 1987)

... ili u prevodu Sumrak bubašvaba hibrid je igranog i animiranog filma, koji omražene insekte iz naslova uspeva da učini donekle simpatičnim. Protagonistkinja je devetnaestogodišnja Naomi, čije pleme vodi ugodan i bezbrižan život u kući samca Saitoa - ostataka hrane ima u izobilju, konzerve su adaptirane u diskoteke, a pod kupatila je prvoklasna banja. Međutim, u susednom dvorištu situacija je sasvim drugačija - militantna kolonija suočena je sa domaćicom koja je opsednuta higijenom. Kada se između neimenovane devojke i Saitoa rodi ljubav (i usledi preseljenje), Naomina i budućnost njenih sunarodnika dovedena je u pitanje.

Jošidin rediteljski debi zamišljen je kao satira japanskog društva, ali se mogu prepoznati aluzije na holokaust i bombardovanje Hirošime. Teme kao što su nacionalizam, konformizam, rasna mržnja, moralna represija, generacijski jaz i korumpirani sistem, između ostalih, prepliću se, ne uvek najveštije, u bizarno-provokativnoj priči iz "donjeg ugla". Ljudski svet, prikazan iz perspektive animiranih bubašvaba, deluje grandiozno i zastrašujuće - odloženi usisivač izgleda kao arhitektonski monument, dok povlačenje rajsferšlusa zvuči kao grmljavina. Uprkos "slatkastom" crtežu, spoj mračnih boja i melanholične muzike podseća da je reč o animaciji koja mlađoj publici verovatno ne bi odgovarala. (A ne smemo zaboraviti ni scenu sa, narodski rečeno, govnom koje govori, posle koje vrag definitivno odnosi šalu.)

Shekarchi (Rafi Pitts, 2010)

Atmosferični art-drama-triler Lovac, čiji autor Rafi Pits tumači i glavnu ulogu, predstavlja političku alegoriju o modernom Iranu, ali i o drugim zemljama u kojima je pojedinac žrtva kafkijanske birokratije. Odvodeći gledaoca u urbanu džunglu Teherana, a potom u dubinu obližnje šume (u oba slučaja, dehumanizujuće okruženje), prati pobunu ogorčenog supruga i oca protiv opresivnog društva, dok sve vreme sa radija dopiru prazna predizborna obećanja i govorancije.

Iza kamenog izraza lica ćutljivog i rezervisanog junaka Alija, bivšeg osuđenika, kriju se nezadovoljstvo, prezir i gnev, koji se manifestuju u osvetničkom činu (sa ironično-tragičnim ishodom), prouzrokovanom smrću supruge i kćeri u unakrsnoj vatri između pobunjenika i policije. Sumnja, paranoja, otuđenost, prividna apatija i moralna ambivalentnost prožimaju minimalistički i fragmentarni narativ, dok se u letargičnom ritmu smenjuju precizni kadrovi "ledene lepote". Odgovori na brojna pitanja ostaju u gustoj magli, a ta namerna neodređenost, uz emotivnu utrnulost, stavljaju strpljenje na ozbiljnu probu. (Čik neka digne ruku onaj koji baš nikad nije pomislio da sačmarom sprovede pravdu u delo, tj. pobije skotove od kojih ne može ni pošteno da diše.)

Arrugas (Ignacio Ferreras, 2011)

Dugometražni debi Ignasija Fererasa ekranizacija je istoimenog stripa Paka Roke, koji se potpisuje i kao jedan od petoro scenarista. Srećom, ovo nije slučaj "mnogo babica, kilavo dete", niti "mnogo bolničara, kilavi matorci", što je prikladnije reći s obzirom na vremešnost likova. Naime, stanovnici luksuznog gerijatrijskog centra, poprišta radnje, poslednjim atomima snage se bore da skinu etiketu otpisanih i odlože sudnji čas.

Dirljivo i turbulentno prijateljstvo Emilija, zaboravnog direktora filijale u penziji, i Migela, pričljivog "prevaranta", srce je gorko-slatke drame, koja se obraća i ljudima u "boljim godinama". Njih dvojica koegzistiraju sa vazda nasmejanim Ramonom, bivšim spikerom koji ponavlja sve što čuje; Antonijom koja je ubeđena da je najbliži i dalje vole; Karminjom koja se plaši da će je odvesti vanzemaljci; donjom Rosario, koja po ceo dan gleda kroz prozor, misleći da putuje Orijent ekspresom, i bračnim parom koji ni Alchajmerova bolest ne može da rastavi. Iako su prikazani jednostavnim ilustracijama, bez suvišnih detalja, svi oni su itekako uverljivi, dobrim delom zahvaljujući odličnoj glasovnoj glumi.

Kada skor (pre)naglašava emociju, Fereras ne dopušta da film sklizne u baru patetike, a njegova iskrenost i zdrav humor su razoružavajući. I ukoliko pustite koju suzu, to će značiti da niste izgubili ljudskost...

Demon (Marcin Wrona, 2015)

Poljaci veruju da kiša na dan venčanja donosi sreću mladencima, ali šta ako mladoženja pronađe kosti zakopane u dvorištu stare kuće, koju od budućeg tasta dobija na poklon? Znači li to da će biti zaposednut zlim duhom (dibukom) iz jevrejske mitologije, odnosno da će se mlada latiti lopate tokom svadbe? Pozitivan odgovor na potonje pitanje pruža treći i poslednji film Marćina Vrone, koji je dva dana nakon premijere završio karijeru sa omčom oko vrata.

Izraelski glumac Itaj Tiran tumači Pjotra "Pitona", koji se putem Skype-a upoznaje sa Žanetom (Agnješka Zulevska), zbog koje London menja za ruralni kraj u Poljskoj. Prelazak reke trajektom nagoveštava da stvari u njihovoj vezi neće teći glatko - u jednom trenutku Pjotrov pogled krade žena koja pokušava da se utopi, otimajući se, uz vrištanje, od spasilaca. Kratak boravak na gorespomenutom imanju prate čudne pojave koje kulminiraju mladićevim upadanjem u jamu s blatom. Ujutru ga, usnulog, pronalaze u kolima, ali za razmišljanje o prethodnoj noći nema vremena, jer pripreme za venčanje moraju da počnu...

Strah od sudbonosnog DA, odnosno od samotransformacije koju bračna zajednica podrazumeva, usađen je duboko u srž Vronine priče, koja košmarnost svadbene pijanke uzdiže gotovo na nivo horora. Alkoholom omamljeni gosti divljaju cele noći, potpuno nesvesni demonske drame koju nevestin otac nastoji da opravda na različite načine. Vrtoglavi pir se završava naglo, ne pružajući razrešenje misterije i ostavljajući tajne iz prošlosti pod zemljom. To se nekim gledaocima sigurno neće svideti, ali isto tako ne može biti razlog za samoubistvo autora.

Luis Bunjuel u animiranom filmu!

Čuveni filmotvorac i jedan od najistaknutijih predstavnika nadrealizma pojaviće se kao glavni junak u animiranom filmu Buñuel en el laberinto de las tortugas (Bunjuel u lavirintu kornjača). Ovaj arthaus projekat, u produkciji Manuela Kristobala (Arrugas, 2011), predstavlja adaptaciju istoimenog stripa samoukog ilustratora Fermina Solisa.

Priča je zasnovana na snimanju kratkometražnog dokumentarca Las Hurdes (Zemlja bez hleba, 1933), ali u isti mah oslikava i Bunjuelovu umetničku evoluciju. Prema Kristobalovim rečima, sadržaće elemente drame i komedije, zbog "izuzetno vragolastog smisla za humor" koji je reditelj posedovao. Snimanje filma kreće u septembru, a trebalo bi da bude završeno u proleće 2018.

Scenario počinje u decembru 1930. neposredno po pariskoj premijeri kontroverznog L'Age d'Or (Zlatno doba), a godinu dana nakon što je debijem Un Chien Andalou (Andaluzijski pas) Bunjuel iznenadio svetsku publiku. Zabrana Zlatnog doba za posledicu ima gubitak pokroviteljstva Šarla de Noaja, a pokušaj proboja u Holivudu propada. U Evropi dobija ponudu od prijatelja Ramona Asina da snimi dokumentarni film u oblasti Las Urdes, gde se susreće sa ekstremnim siromaštvom...

Režiju Lavirinta kornjača potpisuje (anonimni) Salvador Simo, a kao scenarist i direktor animacije pridružuju mu se Elihio Montero (koji je napisao dvadesetak epizoda TV serije Gran Hotel) i Manuel Galiana (u čijem rezimeu stoji burna animirana romansa Chico & Rita).

Izvori: Catsuka & Variety

Κλέφτης ή η πραγματικότητα / Kleftris i I pragmatikotita (Αντουανεττα Αγγελιδη / Antouanetta Angelidi, 2001)

 "Svet je izgrađen od snova.

Kada se probudiš, više ne postojiš."

I sa svojim poslednjim filmom Lopov ili stvarnost, Antoaneta Angelidi (Topos, Oi ores: Mia tetragoni tainia) ostavlja dubok trag u istoriji moderne avangardne kinematografije, učvršćujući visoku poziciju na listi omiljenih rediteljki potpisnika ovih redova. Kroz tri poglavlja koja se neprekidno sudaraju i prepliću, povezana likom Lopova, ona istražuje različite nivoe i karakter stvarnosti, iz ugla vajarke, ucveljene majke i glumca u ulozi Atigone. Naglašavajući dvoznačnost prirodnih elemenata (vatre, vode i zemlje), predstavlja nam apstraktnu igru sudbine, slučaja i slobodne volje između čoveka i kosmosa.

Lirska i alegorična "priča" zasnovana je na ezoteričnom sistemu simbola, kojim se protagonisti služe kako bi izveli "metafizičku koreografiju" u teatru (odsustva) života. Kao naratori oni su nepouzdani, jer "smrtnici ne umeju da kažu istinu, čak ni sebi samima". Na ivici ludila, izmučeni mračnim vizijama prošlosti i budućnosti, bez posrednika komuniciraju sa duhovima umrlih i entitetom iz naslova, koji bi mogao da bude i Vreme, i Usud i Smrt. Svako od njih izgubilo je sposobnost da ukrade trenutak, a sa njom i dodir sa stvarnošću - tek sa prihvatanjem neminovnosti, njihova fantazija prestaje. Ništa nije predodređeno... ili je to varka?

Opčinjavajuće, neretko simetrične vizuelne kompozicije uronjene su u duboke senke, kao i u Topos-u, ali je paleta svedenija, sa dominantnom ne-bojom. Večno crno, u kostimima i u scenografiji, i sublimna tišina, koju prekidaju teški dronovi, eterično pojanje, enigmatični dijalozi i monolozi nalik opelima, stvaraju pogrebnu, košmarno-dezorijentišuću atmosferu. Hotimična izveštačenost, ovde još intenzivnija nego ranije, glavna je odlika Angelidinog nekonvencionalnog "rituala".

Lait et Miel

Lait & Miel punish a fat lipped meddler for trying to steal their dreams.

(click to enlarge)

JoJo no Kimyō na Bōken: Stardust Crusaders (Ken'ichi Suzuki & Naokatsu Tsuda, 2014-2015)

Serija DžoDžove bizarne avanture (2012) nailazi na odličan prijem kod publike, te par godina kasnije Suzuki i Cuda ponovo okupljaju ekipu, kako bi adaptirali direktan nastavak mange. Poglavlje Krstaši zvezdane prašine važi za najpopularnije, o čemu svedoče i (sasvim solidne) OVA-e (1994-1995 & 2000-2002) i (odlična) 2D tabačina sa podnaslovom kao i u izvornom izdanju stripa - Mirai e no Isan (Nasleđe za budućnost, 1999). Pošto je već dosta toga rečeno u link-ovanim recenzijama, ono što sledi biće rekapitulacija neobičnosti, nečuvenosti i ostalih -osti, kojih u 48 epizoda, sa briljantnim old-school crtežom, histeričnom animacijom i glasovnom glumom koja zahteva veliki kapacitet pluća, ima na pretek. Ali pre toga, napomena za neupućene (koji žele da budu upućeni, a koji će, zahvaljujući opširnim i samoparodičnim obrazloženjima, obožavati ili mrzeti ekstravagantnu porodičnu sagu): čak i onda kada vam se učini da stvari postaju ozbiljne, podsetite se da gledate mahnitu hiperakciono-bromantičnu fantaziju i proširite granice suspenzije neverice!

♥ Mišići, definisaniji nego ikada, nisu samo odraz komično prenaglašene muževnosti protagonista i antagonista, već i aktivni učesnici u isticanju ženstvene strane njihovih ličnosti, posebno u strike-a-pose trenucima, pre, tokom ili nakon borbe. Gotovo svi likovi izgledaju kao da su u trci za titulu Mister Univerzum, imali sedamnaest ili sedamdeset godina.

♥ Žene, iako u znatnoj manjini, nisu sasvim isključene iz priče, bilo da je reč o brižnoj majci čija "bolest" je okidač putešestvija od Japana do Egipta (preko Hong Konga, Singapura, Indije, Pakistana, Ujedinjenih Arapskih Emirata i Saudijske Arabije), buntovnoj devojčici koja zamalo postaje žrtva jednog orangutana (i obrnute bestijalnosti?), starici sa dve desne šake i iščašenim smislom za pravdu ili lepotici koja daje novo značenje "magnetnoj privlačnosti".

♥ Takozvani Stand-ovi, običnim ljudima nevidljive manifestacije životne energije i psihičkih moći, ali i njihovi domaćini-korisnici sa imenima inspirisanim pop i rok muzičarima ili bendovima, baš kao i u OVA-i, ovaploćuju "bizarno" u über-uzbudljivoj pustolovini vazda prisebnog Džotara Kudža i njegove družine. To što predstavljaju tarot karte i staroegipatska božanstva nimalo ne utiče na njihovu nepredvidivost. Evo i nekoliko primera koji idu u prilog ovoj konstataciji.

♥ Trnovita ljubičasta loza, uz čiju pomoć stari Džozef Džostar dolazi do predskazanja (ali ukoliko je u blizini analogni fotoaparat ili televizor), sparena je sa Pustinjakom. Siva Kula je jelenak, verovatno inspirisan Osmim putnikom, koji voli da se igra iščupanim jezicima svojih žrtava. Tamni Plavi Mesec liči na Stvorenje iz Crne lagune, a protivnike napada morskim školjkama. Car preuzima oblik revolvera, dok je Carica parazit piskutavog glasa i nezgodne naravi. Ljubavnici su insekti koji rovare po mozgu, a (baksuzna) Smrt krade snove, skrivajući se iza bebe.

♥ Gebom upravlja slepi N'Dul (nazvan prema senegalskom pevaču Jusuu N'Duru), sekući vodom kao katanom (pa još posred pustinje). Anubis funkcioniše putem simitara, kontrolišući um onog koji drži oružje, a Atum je u vlasništvu gejmera Terensa T. D'arbija. Očekivano, Horus je Stand sokola, mada nije očekivano da bude ledonosni skelet mutiranog pterodaktila. Opak je i Vanila Ajs i njegovo ništavilo Krem (ili, u prevodu sa engleskog, ubojiti sladoled od vanile).

♥ Visoka tolerancija na bol glavnih junaka, između ostalog, podrazumeva preživljavanje žive vatre, stiskavca sa teretnim brodom, mesožderne sluzi, monstruma u svetu ogledala, prinudnog pirsinga na jeziku, ugrize zombifikovanih rođaka, kao i bliski susret sa džipom. I kad im iznutrice prete ispadanjem kroz rupetinu na stomaku ili od njih ostanu ruke do lakata, pomislite da će se destiti neko čudo.

♥ Nije sve u raskošnom vatrometu izazvanom magijom Stand-ova, nešto je i u psihološkoj napetosti (partija pokera sa strastvenim kockarom-dušovadnikom), probijanju četvrtog zida, lovu na reference i uvrnutom i neretko bespoštednom, ali i iskrenom humoru (zaista je besmisleno pamtiti podatke koji se tiču zamešateljstva Tarzan, the Ape Man).

♥ Potez kičicom može da bude koban kao i onaj načinjen perorezom. Isto pravilo važi i za penkalo i viseće trake sa perlicama na mini-suknji.

♥  Walk Like an Egyptian zvuči zanimljivije uz hiperstilizovanu odjavnu špicu, koja sadrži dovoljno eye-candy-a za dijabetski šok.

♥ Treće spominjanje jezika u vezi je sa nezaboravnim palacanjem, od kojeg bi se čak i Felini postideo. (Šifra: trešnja)

♥ Ako iz reči "nadmudrivanje" izbacite "r", dobićete prikladan izraz za okršaje između dvometraša sa viškom testosterona.

♥ Ekstremno krupan plan znači pojačavanje dramatičnosti, a iznenadna promena kolorita pride - sve to na kvadrat.

♥ Logika apsurda dominira, a groteska je verni pratilac divljeg šarenila.

♥ I dalje se ne zna gde se tačno završava Džotarov kačket.

♥ Osamdesete nisu mrtve, a dijamant je nesalomiv.

Filmovi Satošija Kona u niškom SKC-u!

Veoma me je obradovala vest da udruženje Taka, u saradnji sa niškim SKC-om, organizuje projekciju tri animea neponovljivog Satošija Kona 17. aprila u Banovini, pa je iz tog razloga delim i sa posetiocima bloga. Prema facebook event-u, biće prikazani:

Sennen Joyū (2001) - 16:20
Paprika (2006) - 18:10
Perfect Blue (1997) - 20:00

Ako ste iz Niša i okoline, obavezno iskoristite ovu jedinstvenu priliku! Ulaz je slobodan (a i da nije, vredelo bi ga platiti).

Još nekoliko očekivanih animiranih filmova

... kao dopuna za onih petnaestak animiranih filmova koje sam izdvojio pre nekoliko meseci.

Gatta Cenerentola (Ivan Cappiello, Marino Guarnieri, Alessandro Rak & Dario Sansone)

"Cinderella has grown into the huge ship docked in the harbor of Naples for more than 15 years. Her father, a scientist, died bringing into his grave the technological secret of the ship and the dream of a rebirth of the harbor. The little Cinderella, since then, lives in the shadow of the fearsome. The city lives now in decay and entrusts its residual hopes to "the King", an ambitious drug dealer who, along with the stepmother, takes advantages of the legacy of the unaware Cinderella, and aims to transform the Naples harbor into a kingdom of crime. The future of the little Cinderella and of the poor city of Naples are linked to the same, very thin, thread." (izvor: Cartoon Media)

Modernizovana verzija bajke Đambatiste Bazilea, čije pisanije je inspirisalo Garoneov Il racconto dei racconti, a od ekipe koja stoji iza odličnog L'arte della felicità.

Loving Vincent (Dorota Kobiela & Hugh Welchman)

"Armand Roulin is delivering a letter to the family of his father’s dead friend, Vincent van Gogh. This task brings his attention to the mysterious circumstances of Vincent’s death. In the village where Vincent died everyone has a different story. Armand senses that the truth is being hidden, until he stumbles across a witness who can lead him to the truth. Loving Vincent brings Vincent’s own paintings to life: the portraits of the people around him, set within the landscapes he painted. All 62,245 frames are animated in oil-paints on canvas. Starring Douglas Booth, Saoirse Ronan, Aidan Turner, Eleanor Tomlinson, Helen McCrory, Jerome Flynn, John Sessions and Chris O’Dowd." (izvor: Cartoon Media)

The Last Fiction (Ashkan Rahgozar)

Sinopsis sa IMDb stranice deluje nevešto napisan, te ga neću navoditi, ali trejler za dugometražni debi studija Hurakš (Hoorakhsh) izgleda prelepo, naročito kada se uzme u obzir činjenica da iz Irana ne stiže mnogo animiranih filmova.

The Red Turtle (Michaël Dudok de Wit)

"The dialogue-less film follows the major life stages of a castaway on a deserted tropical island populated by turtles, crabs and birds." (sinopsis preuzet sa IMDb-a)

Saradnja Francuza sa čuvenim japanskim studijom Džibli ne bi trebalo da omane.

Kimi no Na wa (Makoto Shinkai)

"Mitsuha is a female high school student who lives in a rural town nestled deep in the mountains. Her father is the mayor and isn't at home much, and she lives with her elementary school-aged little sister and her grandmother. Mitsuha has an honest personality, but she doesn't like the customs of her family's Shinto shrine, nor does she like her father participating in an election campaign. She laments that she lives in a confined rural town, and yearns for the wonderful lifestyle of living in Tokyo. Taki is a male high school student who lives in central Tokyo. He spends time with his friends, works part-time at an Italian restaurant, and is interested in architecture and fine arts. One day, Mitsuha has a dream where she is a young man. Taki also has a dream where he is a female high school student in a town in the mountains that he has never been to. What is the secret to their dreams of personal experience?" (Izvor: TwitchFilm)

Kingsglaive: Final Fantasy XV (Takeshi Nozue)

"The magical kingdom of Lucis is home to the world’s last remaining Crystal, and the menacing empire of Niflheim is determined to steal it. King Regis of Lucis commands an elite force of soldiers called the Kingsglaive. Wielding their king’s magic, they fight to protect Lucis. As the overwhelming military might of the empire bears down, King Regis is faced with an impossible ultimatum – to marry his son, Prince Noctis to Princess Lunafreya of Tenebrae, captive of Niflheim, and surrender his lands to Niflheim rule. Although the king concedes, it becomes clear that the empire will stop at nothing to achieve their devious goals, with only the Kingsglaive standing between them and world domination." (zvanični sinopsis)

Garantovano brdo slatkiša za oči.

Dofus - Livre 1: Julith (Jean-Jacques Denis & Anthony Roux)

"The strange little guy in the blue hood is well known to Krosmoz. His name is Joris and he's proposing to take you on a fantastic adventure. Our hero is leading a happy life in his magic shop in the city of Bonta. But one day, when he seeks out his idol, a Gobbowl superstar, everything changes for the worst as Julith, the vengeful witch, is back in town!" (sinopsis sa IMDb-a)

Trejler obećava vrhunsku (pretežno) klasičnu animaciju.
 

Seoul-yeok (Sang-ho Yeon)

"Suk-gyu is desperately looking for his runaway daughter. He spares neither money nor effort and after a while his search leads to results. One of his contacts claims to have found the girl. But joy is replaced by shock when he finds out that she works as a prostitute in the center of Seoul. Suk-gyu decides to pose as a client to get close to his daughter. But just before the long awaited and dreaded reunion, panic breaks out at nearby Seoul Station. The place is very popular with the homeless of the Korean capital. And one of them, who had died during the day, comes alive again and start attacking and eating another misfortunate. The undead cannibal epidemic spreads like wildfire. The authorities hermetically close off the city center and decide to wait out the end of the outbreak, until there’s no one left…

The latest film from acclaimed animation director Seon Sang-ho (The Fake, The King of Pigs) is a unique mix of zombie horror and social criticism. Yeon doesn’t look at the class struggle through the perspective of Karl Marx, but deals with it in the spirit of George Romero, resulting in a movie that is both compelling and eminently political." (Izvor: BIFFF)

The Thousand Miles (Silvain Chomet)

"One of the film’s primary sources of inspiration is Fellini’s dream journals – a mixture of writings and drawings – as well as other published and unpublished material from Fellini.

As, literally, Chomet’s 2010 animated feature, The Thousand Miles also turns on illusion. Set in an early-1980s Italy, it is the story a pair of ageing brothers who, separated by the twist and turns of life, reunite through their shared life-dream to compete in Italy’s Mille Miglia – a Brescia-to-Rome-and-back vintage car rally, said to be the world’s most beautiful road race." (izvor: Variety)

Ηλεκτρικός άγγελος / Ilektrikos angelos (Θανάσης Ρεντζής / Thanasis Rentzis, 1981)

 

"A typical experimental film, in which a variety of audiovisual techniques are used to create the sense of polymorphic eroticism as developed by European and Mediterranean cinematography of the 20th century. Combining the methods of "animation" and "live action", this intricate work embodies the idea of an "ars combinatoria". The structure is loose, with neither a central axis nor a point where everything converges, contributing greatly to the open-ended character of the film, where rhythm is the key element."

Ono što navedeni "sinopsis" sa zvanične stranice Grčkog filmskog arhiva ne može da dočara jeste jedinstvenost doživljaja koji Električni anđeo pruža. Dadaistički kolaž "funky" nasumičnosti donosi kaleidoskop divljih slika i opojnu kakofoniju zvukova, koji opisuju ljubav između fiktivnih kosmičkih fenomena, bogova i boginja, žene i muškarca, ruke i polnog organa, majke i deteta, starice i mačaka, neba i ogoljene krošnje.

Bizarnost je njegovo drugo ime, D. kao Drskost srednje slovo, a prezime Fantazmagorija. Deluje kao da u isti mah gledate Gilijamove animacije za Leteći cirkus Montija Pajtona i dokumentarac o kič umetnosti, kroz koji vas vodi reinkarnacija arhitekte i teoretičara Ranka Radovića, dok Dušan Makavejev, maskiran u cvećarku, pravi aranžman od veštačkih buketa iz kineske robne kuće, pokušavajući da vam privuče (ili odvuče) pažnju pevušenjem renesansnih madrigala. A sve vreme, napolju pljušte stare, ručno obojene fotografije.

Na trenutke se stiče utisak da Rencis parodira romansu, odnosno iluziju koju romantični filmovi prodaju, dopuštajući sebi veliku slobodu. On je poput nezaustavljivog anarhiste čiji haos nadahnjuje i šestorukog tkača snova koji vas uvlači u mrežu perverznih halucinacija, ako dopustite sebi da budete lak plen. Možda bi njegov eksperiment bio uspešniji da je za koju vinjetu kraći, mada i ovakav kakav jeste, uvrnut i apsurdan, daje zanimljive rezultate. Na izložbi postmodernističkih instalacija bio bi odličan izbor za zidnu projekciju, zvala se maglina Fafana ili ne. Samo za odvažne i tolerantne avanturiste, koji svog Erosa vole luckastog.

 

(odlomak)