Trideset pet godina nakon Trećeg svetskog rata, veći deo planete pretvoren je u pustinju. Šačice preživelih zatvorene su u visokorazvijene gradove-države sa totalitarnim režimom, toliko opresivnim da poslušni građani moraju da piju "ugušivače snova" čim ih kompjuter detektuje, dok kažnjenici služe za proizvodnju električne energije. Glavna junakinja je Asha, botaničarka i kustoskinja virtuelnog prirodnjačkog muzeja u zajednici Maitu. Kao i svi drugi, ona mora da prerađuje sopstveni znoj i mokraću, kako bi došla do pijaće tečnosti. Nenadano joj stiže misteriozna teglica koja navodno sadrži plodnu zemlju i na čijoj su kutiji odštampane koordinate pošiljaoca. Na njeno iznenađenje, seme koje polaže u sadržaj paketa počinje da klija. Međutim, dalje istraživanje dovedeno je u pitanje, kada u igru uđe i vladajući odbor...
Okrećući se jednom od gorućih problema afričkog kontinenta, kenijska rediteljka Wanuri Kahiu stvara moćnu naučno-fantastičnu dramu koja, uprkos recikliranim idejama, uspeva da se uzdigne visoko iznad puke imitacije svojih uzora. Ono što je najimpresivnije u ovoj orvelovskoj minijaturi, i stilski i sadržajno raskošnoj, jesu jasno istaknute poruke koje se, između ostalog, tiču ekologije, sunovrata ljudskog društva i slobode mišljenja. Obilna količina informacija ni u jednom trenutku ne deluje preopterećujuće, dajući kompletnu sliku uznemirujuće futurističke distopije i otvarajući mogućnosti za dodatna tumačenja. Upečatljivost autorkine vizije ogleda se u svakom aspektu filma - odličnoj režiji i scenariju, minimalističkom dizajnu setova i kostima (vrlo verovatno inspirisanih Lucasovim THX 1138 i sličnim ostvarenjima), pametno iskorišćenim specijalnim efektima, izuzetnoj fotografiji Granta Appletona, nenametljivoj muzici Siddharthe Barnhoorna, pa čak i stidljivoj, ali uverljivoj glumi debitantkinje Kudzani Moswele. A Pumzi ne gubi na kvalitetu ni prilikom tranzicije iz strogog, tehnološki naprednog u prirodno okruženje - beskrajni peščani predeli pod plavim nebom, osunčani suncem izgledaju očaravajuće u svojoj okrutnosti...
No comments:
Post a Comment