Nov 19, 2013

Punctum (Laura Clarke, 2010)

"Sting, cut, little hole, milky skin, cold light eyes and yellow teeth. Hair hovering just at that point where the water meets the air, algae-like. Punctum: a tiny opening at the inner corners of the upper and lower lids.

I present to you the marketing of an aggression, though I dare not speak its name. A promise of unopposed carnal knowledge: the images exploring our gaze inviting touch or perhaps taste. The ephemeral and the permanent, being and becoming, life and death, animal and human poised on the threshold rich with longing, where hybrids of mythologies and folklore are awakened."
(Laura Clarke / Royal College of Art)


Groteskni kratkometražni film mlade londonske umetnice Laure Clarke najpribližnije i najkraće bi se mogao opisati kao lepljivi košmar uplašene device koja je u detinjstvu (pre)više puta pročitala Alisu u zemlji čuda, budući da deluje kao pronicljiva dekonstrukcija Carrollovog čuvenog romana. Snimljen na osmomilimetarskoj traci, zbog čega brižljivo komponovani kadrovi poseduju zrnasti kvalitet eksperimentalnih radova 60-ih i 70-ih, alegorični je prikaz konflikta između nevinosti i iskustva; frojdovska fantazija linčovske atmosfere.
 
Ulogu belog zeca, koji u ovom slučaju nikuda ne žuri, preuzima poluobnaženi muškarac sa jezivom maskom i slavinom vezanom oko struka, zatvoren u napuštenom skladištu (ili garaži?), odakle doziva znatiželjnu "devojčicu" (zarumenjena Hannah Page) u jarkocrvenoj haljini. U početku, ona je samo voajer, da bi u nastavku podlegla uticaju nevaljalog "mešanca" i predala se sladostrašću. Osim razigranosti dvoje aktera, uspešnoj realizaciji autorkinih ideja značajno doprinose i njen suprug Matthew Oaten, na mestu direktora fotografije, i muzičar Greg Scrase, koji nezaboravne slike obavija gustim pletivom sumornih dronova, prekinutih uznemirujućom "aritmičnom" recitacijom u ključnoj (i verovatno najbizarnijoj) sekvenci.

No comments:

Post a Comment