Enigmatična fantazija Allerleirauh inspirisana je istoimenom bajkom braće Grimm, ali na prvi pogled sa izvornim materijalom nema ničeg zajedničkog, čemu u prilog ide neobičan i slobodan prevod naslova - Whisper of the Fur-Cones. Princezu koja beži od očevih incestuoznih želja, skrivajući se ispod plašta sačinjenog od različitih vrsta krzna, ovde zamenjuje devojka praznih neljudskih očiju i amputiranih nogu, zarobljena u nadrealnom košmaru koji se neprestano ponavlja.
Obraćajući se našoj podsvesti putem ezoteričnih simbola, nemačka animatorka Anja Struck najverovatnije aludira na seksualno zlostavljanje dece, kao što je slučaj i sa originalnim delom. Igračka-majmun sa činelama, čovek sa glavom lisice, mlada srna i dojilja izranjaju iz magle oduzetog detinjstva, remeteći iluzoran mir glavne junakinje. Kao posledica rastrojstva, lepe i ružne uspomene stapaju se u jedno i otežavaju glomazan teret samonametnute izolacije. A pomoću igle i konca, uprkos svim naporima, nemoguće je zakrpiti ono što je apstraktno, pa samim tim i neopipljivo...
Prilikom pripovedanja, autorka se vešto služi jezikom poetičnih, gotski intoniranih (a možda i višeznačnih?) slika, u pratnji eterične kompozicije Felt Mountain elektronskog dua Goldfrapp, stvarajući atmosferu klaustrofobije i "suptilnog nasilja", kako se tvrdi u zvaničnom opisu. Srcu mračne šume, gde se odvija radnja, dodeljuje ulogu devojčinog kaveza, budući da ogoljena stabla, sa krošnjama izvan vidokruga, asociraju na rešetke. Kostimiranim glumcima upravlja na sličan način kao i bizarnim marionetama u prirodnoj veličini, tako da i oni postaju neraskidivi deo briljantne stop-motion animacije. U minimalističkoj scenografiji, često usmerava pažnju ka gvozdenom krevetu, na kome se povremeno pojavljuje krst od eksera, sugerišući da je roditelj-zlostavljač svešteno lice, a ne kapriciozni monarh, kao u verziji koju su zabeležili Grimmovi.
Iako traje samo sedam minuta, Allerleirauh ostavlja snažan utisak, dok se po senziblitetu da uporediti sa najranijim radovima braće Quay, kao što je muzički spot za pesmu Are We Still Married? eksperimentalnog dream-pop sastava His Name Is Alive.
Prilikom pripovedanja, autorka se vešto služi jezikom poetičnih, gotski intoniranih (a možda i višeznačnih?) slika, u pratnji eterične kompozicije Felt Mountain elektronskog dua Goldfrapp, stvarajući atmosferu klaustrofobije i "suptilnog nasilja", kako se tvrdi u zvaničnom opisu. Srcu mračne šume, gde se odvija radnja, dodeljuje ulogu devojčinog kaveza, budući da ogoljena stabla, sa krošnjama izvan vidokruga, asociraju na rešetke. Kostimiranim glumcima upravlja na sličan način kao i bizarnim marionetama u prirodnoj veličini, tako da i oni postaju neraskidivi deo briljantne stop-motion animacije. U minimalističkoj scenografiji, često usmerava pažnju ka gvozdenom krevetu, na kome se povremeno pojavljuje krst od eksera, sugerišući da je roditelj-zlostavljač svešteno lice, a ne kapriciozni monarh, kao u verziji koju su zabeležili Grimmovi.
Iako traje samo sedam minuta, Allerleirauh ostavlja snažan utisak, dok se po senziblitetu da uporediti sa najranijim radovima braće Quay, kao što je muzički spot za pesmu Are We Still Married? eksperimentalnog dream-pop sastava His Name Is Alive.
No comments:
Post a Comment