Ispod goropadnog neba

Ova razređena usamljenost,
vrela kao crni kamen pakla,
obavija me u čauru sluzi.

Iz mutne reke krikova mrtvih
uzdiže se vila praskozorja
i hrli ka plamenu zaborava.

Podižem ruke u znak protesta,
očekujući hladne košmare
nad kojima nemam nikakvu moć.