B. B. Fish (Mamoru Hamatsu, 1994)

Polučasovna OVA B. B. Fish (skraćeno od Blue Butterfly Fish) adaptacija je istoimene mange koja se proteže na čak petnaest svezaka i, sudeći po oskudnim podacima, donosi kombinaciju romanse, fantazije i psihološke drame. Usredsređuje se na Ushija Hayamu, ronioca na dah sa neobičnim moćima, koji u društvu prijatelja uživa u lepotama neimenovanog ostrva, u potrazi za naslovnom životinjicom. Nakon bezuspešne podvodne ekspedicije, mladić upoznaje enigmatičnu meštanku Ayuuru, koja bi mogla da ga odvede do cilja. Prema lokalnoj legendi, plava (i svetleća) riba-leptir pojavljuje se u letnjoj noći nadomak pećinskog ulaza prikladno nazvanog "zmajeva čeljust"...

Reditelj i scenarist Mamoru Hamatsu postavio je sebi izuzetno težak zadatak, oko čijeg rešavanja bi se pošteno namučili i daleko iskusniji i veštiji filmotvorci. Uprkos intrigantnoj premisi, priča je u njegovoj interpretaciji nedovoljno razrađena i pri tom opterećena izlišnim detaljima. Počinje in medias res, a završava se iznenada, taman kada pomislite da se tek zahuktala. Jedina olakšavajuća okolnost jeste tesan vremenski okvir, mada se u nekoliko navrata stiče utisak da je isti neracionalno iskorišćen, odnosno da Hamatsu nije dorastao izazovu. Teme kao što su prijateljstvo, sazrevanje, ljubomora, pronalaženje srodne duše i stremljenje ka savršenstvu, otelovljenom u neuhvatljivoj ribici, naziru se kroz maglu fanservisa. Karakterizacija protagnosta, o kojima saznajemo vrlo malo i čiji motivi ostaju pod velom misterije, počiva na stereotipima.

Međutim, nije ni sve tako crno, jer su nedostaci ovog ostvarenja donekle nadomešteni raskošnom vizuelizacijom (naravno, prema standardima direct-to-video produkcije). Već u prvim minutima postaje jasno da su animatori uložili veliki napor da impresioniraju gledaoca i odvuku mu pažnju sa problematične sadržine. Čudesne morske dubine, vatreni zalasci sunca, egzotična flora, mistična pećina i divlji talasi koji se razbijaju o stene oslikani su tako da bar nakratko osetite magiju tropskog raja. Vrhunski polurealistični dizajn likova potpisuje Takayuki Goto, jedan od osnivača čuvenog studija Production I.G. koji je bio zadužen za animaciju. Idiličnosti okruženja i stvaranju prijatne atmosfere doprinosi i relaksirajuć, nenametljiv i pomalo staromodan muzički skor, na tragu animea osamdesetih.

Iako nije ni približno dobar koliko Bessonov Le Grand Bleu, koji je vrlo verovatno poslužio kao glavni izvor inspiracije, B. B. Fish u svojoj nerodečenosti (i erotičnosti) poseduje izvestan šarm, onaj kojim se odlikuju animirana grešna zadovoljstva...