The Wrath of Vajra (Law Wing-cheong, 2013)
U svojoj prvoj glavnoj ulozi, bivši šaolinski monah i majstor kung fua Sing Ju tumači mladog ratnika koji se, zaklet na osvetu, suprotstavlja japanskom kultu obožavanja grčkog boga smrti, tridesetih godina XX veka. Njegova misija je zaštita nedužnih dečaka, koji su, baš kao i on nekada, oteti od roditelja i dovedeni u Hadov hram, kako bi bili obučeni da ubijaju za cara... The Wrath of Vajra pruža alternativni pogled na II svetski rat, odnosno na dešavanja u pozadini istog, nadomešćujući tanak zaplet i gotovo crno-belu podelu likova raskošnom vizuelizacijom, efektnim skorom i briljantnom koreografijom borbe. Odsustvo glumačke harizme (problem brojnih akcionih heroja) Jua ne sprečava da dominira nad protivnikom kada počne pljusak udaraca. Najfascinantniji okršaj svakako je onaj protiv ekscentričnog Ludog Majmuna, koga "oživljava" korejski hip-hop plesač Popin Hjan Đun.
Voyage (Scud, 2013)
Obuzeti melanholijom, Eros i Tanatos razmenjuju požudne poglede... Depresija, samoubistvo, život nakon smrti i gubitak voljene osobe teme su koje povezuju nekoliko mini priča mladog psihijatra (Rijo van Huten) na putešestviju po jugoistočnoj Aziji. Od "reedukacije" Maa Cedunga i šamanističkih rituala u stepi Unutrašnje Mongolije do kratke romanse (sa tragičnim ishodom) između slikara Sebastijana i kolumnistkinje Leni u modernoj Nemačkoj, hongkonški queer auteur Skad sumnja u nasušni značaj ljubavi, ne zazirući od provokacije, niti od frontalne golotinje - i žive i mrtve oslobađa inhibicija. Preplićući mitove, stvarnost i snove, služi se jezikom slika i simbola, a dijaloge potiskuje u drugi plan. Iza zasićenih boja živopisnih lokacija skriva pesimističko viđenje sveta i čoveka, rušeći tabue i, na kraju, četvrti zid. Artističan, transgresivan, u izvesnoj meri kriptičan i artificijelan, Voyage će najverovatnije odbiti konzervativne (a posebno homofobične) gledaoce.
Kikaider Reboot (Ten Shimoyama, 2014)
Tokusatsu serijal sa početka 70-ih, koji je na pragu novog milenijuma dobio i solidnu animiranu adaptaciju (sa crtežom u Tezukinom stilu), poslužio je kao izvor inspiracije za zasad poslednji film Tena Šimojame (Shinobi, 2005). Usredsređuje se na humanoidnog androida Điroa (Đingi Irie), koji predstavlja remek-delo "Projekta ARK" - sa ugrađenim "kolom s(a)vesti" (conscience circuit), on poseduje slobodnu volju i može da razvije osećaj moralnosti. Sumnjiva smrt njegovog tvorca, dr Nobuhika Komjođija (Kazušige Nagašima), vodi ga do Komjođijeve dece, Mitsuko (Aimi Satsukava) i Masarua (Juto Ikeda), koje želi da zaštiti po svaku cenu, suprotstavljajući se pri tom onima koji su ARK preobrazili u DARK. Iako uverljiviji od izvornog materijala i animea, modernizovani Kikaider zahteva priličnu dozu suspenzije neverice, prevashodno zbog luckaste nauke na kojoj počiva narativ. Pokušavajući da odgovori na pitanja o (ne)savršenstvu čoveka i mašine (sposobne da misli) i njihovom odnosu, ova retro-fantastična akcija se ne oslanja isključivo na specijalne efekte - njeno srce čine simpatični protagonisti.
Gyeongseonghakyoo: Sarajin Sonyeodeul (Hae-young Lee, 2015)
Nakon što je maćeha ostavlja u internatu Kjongsong, ušuškanom u šumi blizu današnjeg Seula, bolešljiva Đu-ren (Bo-jong Pak) prepuštena je na milost i nemilost kako profesora, tako i štićenica. Nakon saznanja da je istoimena devojka nestala neposredno pre njenog dolaska, ona se, uz pomoć Jon-tao (Su-dam Pak), upušta u visoko rizično istraživanje tajni institucije... Smeštena u vreme japanske okupacije Koreje, koja je u vezi sa rešenjem slagalice, misterija Škola Kjonsang: Nestale devojke (u bukvalnom prevodu) vrlo stidljivo koketira sa hororom, u čemu se ogleda i njena najveća mana. (Ako je za neku utehu, bar izbegava kliše "gnevni duhovi u spavaćicama".) Estetski ugodna, precizno režirana i odlično odglumljena, najpribližnije bi se mogla opisati kao blago jeziva drama hladno-klaustrofobične atmosfere, sa elementima natprirodnog trilera i zanimljivim preokretom.
U svojoj prvoj glavnoj ulozi, bivši šaolinski monah i majstor kung fua Sing Ju tumači mladog ratnika koji se, zaklet na osvetu, suprotstavlja japanskom kultu obožavanja grčkog boga smrti, tridesetih godina XX veka. Njegova misija je zaštita nedužnih dečaka, koji su, baš kao i on nekada, oteti od roditelja i dovedeni u Hadov hram, kako bi bili obučeni da ubijaju za cara... The Wrath of Vajra pruža alternativni pogled na II svetski rat, odnosno na dešavanja u pozadini istog, nadomešćujući tanak zaplet i gotovo crno-belu podelu likova raskošnom vizuelizacijom, efektnim skorom i briljantnom koreografijom borbe. Odsustvo glumačke harizme (problem brojnih akcionih heroja) Jua ne sprečava da dominira nad protivnikom kada počne pljusak udaraca. Najfascinantniji okršaj svakako je onaj protiv ekscentričnog Ludog Majmuna, koga "oživljava" korejski hip-hop plesač Popin Hjan Đun.
Voyage (Scud, 2013)
Obuzeti melanholijom, Eros i Tanatos razmenjuju požudne poglede... Depresija, samoubistvo, život nakon smrti i gubitak voljene osobe teme su koje povezuju nekoliko mini priča mladog psihijatra (Rijo van Huten) na putešestviju po jugoistočnoj Aziji. Od "reedukacije" Maa Cedunga i šamanističkih rituala u stepi Unutrašnje Mongolije do kratke romanse (sa tragičnim ishodom) između slikara Sebastijana i kolumnistkinje Leni u modernoj Nemačkoj, hongkonški queer auteur Skad sumnja u nasušni značaj ljubavi, ne zazirući od provokacije, niti od frontalne golotinje - i žive i mrtve oslobađa inhibicija. Preplićući mitove, stvarnost i snove, služi se jezikom slika i simbola, a dijaloge potiskuje u drugi plan. Iza zasićenih boja živopisnih lokacija skriva pesimističko viđenje sveta i čoveka, rušeći tabue i, na kraju, četvrti zid. Artističan, transgresivan, u izvesnoj meri kriptičan i artificijelan, Voyage će najverovatnije odbiti konzervativne (a posebno homofobične) gledaoce.
Kikaider Reboot (Ten Shimoyama, 2014)
Tokusatsu serijal sa početka 70-ih, koji je na pragu novog milenijuma dobio i solidnu animiranu adaptaciju (sa crtežom u Tezukinom stilu), poslužio je kao izvor inspiracije za zasad poslednji film Tena Šimojame (Shinobi, 2005). Usredsređuje se na humanoidnog androida Điroa (Đingi Irie), koji predstavlja remek-delo "Projekta ARK" - sa ugrađenim "kolom s(a)vesti" (conscience circuit), on poseduje slobodnu volju i može da razvije osećaj moralnosti. Sumnjiva smrt njegovog tvorca, dr Nobuhika Komjođija (Kazušige Nagašima), vodi ga do Komjođijeve dece, Mitsuko (Aimi Satsukava) i Masarua (Juto Ikeda), koje želi da zaštiti po svaku cenu, suprotstavljajući se pri tom onima koji su ARK preobrazili u DARK. Iako uverljiviji od izvornog materijala i animea, modernizovani Kikaider zahteva priličnu dozu suspenzije neverice, prevashodno zbog luckaste nauke na kojoj počiva narativ. Pokušavajući da odgovori na pitanja o (ne)savršenstvu čoveka i mašine (sposobne da misli) i njihovom odnosu, ova retro-fantastična akcija se ne oslanja isključivo na specijalne efekte - njeno srce čine simpatični protagonisti.
Gyeongseonghakyoo: Sarajin Sonyeodeul (Hae-young Lee, 2015)
Nakon što je maćeha ostavlja u internatu Kjongsong, ušuškanom u šumi blizu današnjeg Seula, bolešljiva Đu-ren (Bo-jong Pak) prepuštena je na milost i nemilost kako profesora, tako i štićenica. Nakon saznanja da je istoimena devojka nestala neposredno pre njenog dolaska, ona se, uz pomoć Jon-tao (Su-dam Pak), upušta u visoko rizično istraživanje tajni institucije... Smeštena u vreme japanske okupacije Koreje, koja je u vezi sa rešenjem slagalice, misterija Škola Kjonsang: Nestale devojke (u bukvalnom prevodu) vrlo stidljivo koketira sa hororom, u čemu se ogleda i njena najveća mana. (Ako je za neku utehu, bar izbegava kliše "gnevni duhovi u spavaćicama".) Estetski ugodna, precizno režirana i odlično odglumljena, najpribližnije bi se mogla opisati kao blago jeziva drama hladno-klaustrofobične atmosfere, sa elementima natprirodnog trilera i zanimljivim preokretom.
No comments:
Post a Comment