Aug 21, 2010

Mari iyagi (Sung-Gang Lee, 2002)

Brižna, samohrana majka i džangrizava, ali pravedna baba. Prve simpatije (i antipatije). Potraga za misterioznim klikerom. Gluvarenje blizu starog svetionika sa najboljim drugom, koji tvrdi da na Mesecu naša tela porastu za 5cm i da samoubice odlaze u poseban pakao, pretvarajući se u stabla. More, mali mačak Yo i nema Mari, koja ga, iako nestvarna, jedina razume. A on je svestan da će morati da je (se) oslobodi...


Han-wooove uspomene na jedno davno leto sagledane su u retrospekciji, a ispričane u duhu magičnog realizma - melanholična i varljiva sećanja prožeta su fantazmagoričnim vizijama. Da ne beše te opčinjavajuće, suptilne fantazije koja predstavlja ovaploćenje dečačkih snova, odnosno neku vrstu odbrambenog (eskapističkog) mehanizma, ova nostalgijom vođena drama o odrastanju sigurno bi bila samo još jedan suvoparni unos u nizu sličnih. Suočen sa stalnim rastancima (odlascima voljenih), dvanaestogodišnji Han-woo se povlači u bezbednost iluzornog sveta, ali pritom ne dozvoljava da, zarad čari koje mu sanjarenje pruža, izgubi kontakt sa stvarnošću. Kada mu se u čarobnoj avanturi pridruži i debeljuškasti prijatelj Jun-Ho, lucidne halucinacije dobijaju novo obličje, ono koje i starije mami blagonaklonim šapatom.


Vodeći svoj prvenac istančanim senzibilitetom, neprikosnovenom pedantnošću i nežnošću, Sung-Gang Lee (poznatiji po crtaću Yeu woo bi, aka Yobi,  the Five Tailed Fox) podseća nas na detinjstvo i odlazi korak dalje, te čini da uistinu osetimo kako je biti dete, i stvara ozbiljan film za decu, odnosno dečiji film za odrasle, dok jedino što zauzvrat zahteva jeste strpljenje. Veselost i seta klackaju se u usporenom ritmu, na Igralištu Života. U prenošenju iskrenih i snažnih emocija na gledaoca ogromnu ulogu igra i izvanredna glasovna gluma koja, u kombinaciji sa korejskim karakteristikama u crtežu, oživljava likove i uzdiže ih iznad njihove animirane sabraće. Karakterizacija je toliko dobra, da čak i mače Yo poseduje ličnost!


Lepršava, paperjasta animacija postignuta je jedinstvenom cel-shading tehnikom (poprilično drugačijom od svih primera iz Japana), koja se sa opuštajućim muzičkim skorom Lee Byung-wooa (Saam Gaang, Janghwa, Hongryeo; Gwoemul) sjedinjuje u audio-vizuelni slatkiš prijatne glazure i nezaboravnog ukusa. Kontrast između snegom pokrivenog (hladnog) grada (u kome se Han-woo i Jun-Ho ponovo sreću, a zatim po drugi put rastaju) i plavo-zelenog (toplog) primorskog mestašceta savršeno oslikava odnos krhkog detinjstva i strogog zrelog doba.


Magičan i neodoljiv, Mari iyagi je vrlo blizak ostvarenjima kao što su The Neverending Story, Eno nakano bokuno mura (Village of Dreams) i Sen to Chihiro no kamikakushi (Spirited Away). Ponekad su najjednostavnije priče istovremeno i najlepše...

No comments:

Post a Comment