Kina, IX vek. Politička previranja u militarizovanim provincijama oslabila su uticaj dinastije Tang, ali nad glavama korumpiranih guvernera nadvija se senka atentatorke Ćinjang (Šu Ki). Međutim, čak ni ona nije u stanju da digne ruku na čoveka u zagrljaju deteta, te odlučuje da se ogluši o naredbu. Njena starateljka i nalogodavka, princeza-monahinja Đijaksin (Fang-Ji Šu), po kazni je šalje u Veibo, gde je rođena. Nova meta joj je Tian Đin (Čen Čang), bivši verenik u koga je još uvek zaljubljena...
Inspirisan drevnom legendom, višestruko nagrađivani tajvanski reditelj Sjao-Sjen Hou po prvi put se oprobava u vušija žanru, isporučujući delo bezvremene lepote, dezorijentišuće priče i nedokučivih likova. Škrt na ekspoziciji i dijalozima, velom tajnosti obavija daleku prošlost kopnene Kine, stvarajući nepremostiv emotivni jaz između glavne junakinje i gledaoca. Sa pozicije strogog, kjubrikovski preciznog istoričara-filozofa, piše nadahnutu, ali hladnu tonsku poemu o (ne)ljudskosti, igrama moći i suočavanju sa moralnim dilemama, osvrćući se i na negativne aspekte tradicionalnih vrednosti. Letargičnim ritmom pripovedanja (premda bi ispravnije bilo reći - minuciozne rekonstrukcije perioda Tanga), postiže rigorozno-meditativnu atmosferu, dok osećaj mirnoće pojačava zvukom - minimalističkim ambijentalnim skorom Čijanga Lina. Spektakl ga uopšte ne interesuje, pa kratke akcione scene i specijalne efekte podređuje ritualima nekadašnje svakodnevice i "traganju za suštinom".
Od crno-belog, bresonovski svedenog prologa, do tihog epiloga na tragu Tarkovskog, Ubica (u originalu, Nie Ćinjang) oduzima dah, zbog čega zaslužuje epitet jednog od najatraktivnijih filmova 2015. Dizajn kostima i setova, koji potpisuje Ven-Ćing Huan, donosi ogromno bogatstvo boja i tekstura, odišući otmenošću i prefinjenošću. Direktor fotografije Mark Li Ping Bing neprekidno je na visini zadatka i hipnotiše gledaoca gotovo svakim kadrom. Maglom obavijene planine i jezera, kao sa slika kineskih majstora, galantne svilene odore i brižljivo dekorisane palate, obasjane svetlošću sveća, duboko se urezuju u pamćenje. Ali povremeno se stiče utisak da vizuelne kompozicije, u svoj svojoj veličanstvenosti, služe kao maska za skrivanje (f)rigidnosti sadržine, koja će verovatno odbiti (nestrpljivu) publiku izvan arthaus krugova.
No comments:
Post a Comment